le subjonctif

Okazuje się, że subjonctif nie jest wcale taki łatwy jak mi się wcześniej wydawało. Dla niewtajemniczonych - subjonctif to czas w języku francuskiem, który odmienia się w 18827827837 różnych przypadkach, ale też nie można go używać w 48748478 przypadkach. Będąc na studiach, wykułam na pamięć większość expressions, po których subjonctif występuje,a teraz nie pamiętam i sprawia mi to wiele kłopotu. Nie byłoby tak źle, gdybym to tylko ja musiała używać tego czasu, np. gdybym nie wiedziała czy i jak odmienić czasownik, pewnie wymyśliłabym inną konstrukcję czasową. Problem w tym, że teraz uczę subjonctif innych i muszę to zrobić profesjonalnie.
Jak to jest? Czy jest jakaś reguła do zapamiętania, np. że używamy tego czasu po czasownikach wyrażających uczucia (aimer que, etre triste que, preferer que), wątpliwość (douter que, ale już na przykład je me doute que + indicatif lub conditionnel!), il est peu probable que (ale il est probable que+indicatif!), bla bla....czy po prostu trzeba wykuć te konstrukcje z SUB na pamięć?

Po 2 - W pewnej książce jest napisane: "On n'emploie pas le subjonctif lorsque les deux verbes de la phrase ont le meme sujet, ex.: Je souhaite qu'il parte. Je souhaite rester". No niby tak, ale spotkałam się dzisiaj ze zdaniem: Elle craint qu'elle ne soit pas atteinte d'une maladie contagieuse". Skoro w zdaniu występuje jeden podmiot - Elle, to wg powyższej reguły nie powinniśmy w ogóle tworzyć subjonctif. ?????

Po 3 - po je doute que  jest SUB, ale po je ne doute pas que - nie ma. Dlaczego? Po wyrażeniu: je l'impression que NIE MA SUB, ale gdy przeczymy je n'ai pas l'impression que lub As-tu l'impression que JEST SUBJONCTIF. Jaka jest logika więc? Kiedy jest w przeczeniach i inwersji, a kiedy nie ma?

Czy ktoś to ogarnia?

Po il pretend que - też NIE MA. Ehhh........